PASLI ÇİVİ

þehitlere aðýt yazan
ozanlarý okuyorum da
onlarýn yazdýklarý analardan
çok gördüm ben
gencecik bahtsýz oðlunun
naaþýný görmek isteyen
sanki oðluydum onlarýn
oðullarýyla öldüm ben

biri vardý ki hiç aklýmdan çýkmaz
morgun önünde o periþan
ben periþan
ozanlarýn yazdýðý
ana çýðlýðý duvarlar arasýný deðil
kainatý dolandý
sonra geldi
hem beynime hem de ciðerime
paslý çivi gibi saplandý
çeyrek asýrdýr da duruyor yerinde

her gün pasý akýyor kan gibi
imanýma söven çan gibi
ne onun çýðlýðýný duyan oldu bizden baþka
ne gören oldu ben de ki paslý çiviyi
üç beþ bana benzer garibandan baþka

durmadan yazýp çiziyorum da
kim okuyor kim görüyor bilmiyorum
þimdi paslý çiviler her yerimde
her aný onlarla yaþýyorum
ya da ölüyorum
o kadýn ne haldedir diye düþünüyorum

beli bükülmüþ saçlarý aðarmýþ
gözlerine kan oturmuþ
yüreðine taþ basmýþ
ya oðlunun resmine ya da
mezar taþýna sarýlmýþ
o hallerde hayal ediyorum
çoðu gecelerde düþlerim de görüyorum
o kup kuru ellerinden öpüyorum
bütün bunlara sebep olanlara da
en aðýr küfürlerle sövüyorum

artýk yapýþtý kaderime çaresizlik
paslý çivi hem beynimde
hem de kocamýþ yüreðim de gözlerimde
alevsiz dumansýz yangýnlar ciðerim de
kor ateþlerle yanýyorum
aðlýyorum aðlýyorum
paslý kan akýyor gözlerimde



Sosyal Medyada Paylaşın: