Ne sabahlar kazýdým kanlý avuçlarýmdan
kýpkýzýl nefeslerle uyandým çok geceler
ýðýl ýðýl akarak alnýmdaki ateþten
küle döndüm yeniden yanmak için
Þimdi...
eski bir masalý sürüyorum aðrýyan yerlerime
tel tel dökülüyorum yýrtýk sayfalarýmdan
nabzýmýn telâþýnda gün sayarken ellerim
yaðmura karýþýyor gözümün nûru;
sen...
Þimdi...
gidiþinden topladýðým donuk renklerle
gökkuþaðý yerlestirip soðuk duvarlarýma
tenimi bileyliyorum;
acýnýn büyüten dergâhýnda...
Gelmezsin bilirim;
dönmezsin...
ân gibi yok olur güzel gözlerin..
mýh gibi çakýp adýný dudaklarýma
sonsuza dek mühürledin dilimi...
Simdi..
sýyrýlýp cisminin sýcaklýðýndan
bir tan yeri kýzýllýðýnca
ölme vaktidir...
Özlem TARHAN
........
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.