CAN ÇEKİŞİYOR İNSANLIK

Bu gün böyle hovardaysa gönlün,
koskocaman bir hiç uðruna geçmeye
mahkum olacaktýr ömrün…
Sakýn beni merak edeyim deme,
ben aþk ile sevdayý
senin beni sýrtýmdan vurduðun gün
kalbime gömdüm…
Ne bir kötü sözüm olur sana
ne de en küçük bir bedduam…
Sana biraz dua edeyim dedim,
belki faydasý olur diyerek,
ama anladým ki, sana ne dua fayda eder,
ne de Kur’an..
Seninle aramýzdaki bu kanayan yara,
bu hesap, belki mahþere kalacak.
Ýnsanlarý kandýrmak kolay be gülüm,
Öbür taraftaki hesabýn,
Pek bir çetin olacak….
Caným yandý, kaným çekildi,
Gökyüzüm karardý, güneþim söndü.
Yaþamaktan vazgeçmedim,
Dayandým …
Derelerim kurudu, çiçekler soldu,
Ama bir gün mutlaka,
Bir þekilde düzeleceðine inandým..
Mazereti olmazmýþ ihanetin,
Özrü pardonu da hiçbir zaman,
Namus gönlünde olmalý insanýn,
Bacak arasýnda deðil…
Daha aðýr laflarým var da,
Söylesem anlar mýsýn?
Her kelimem yakar, daðlar içimi,
Bilmem sende benim kadar,
Yanar mýsýn?
Senden sonra dilim saðýr,
Kulaklarým kör…
Yeniden sevmek istedim,
Ama gördüm ki insanlar nankör…
Senden sonra gökyüzüm bulutlu,
Güneþim karanlýk…
Arkadaþlýk, dostluk yalan,
Sevmek tamamen palavra,
Can çekiþiyor insanlýk…

Sosyal Medyada Paylaşın: