Saçlarımı Çekiştiren Sevgin

hiçliðe bükülüyor kocaman yol
soðuk taþlardan
güzel uykulardan
balkon aralýklarýnýn gizli sezgisinden
güne düþerken yanlýþ düþünülmüþ
mavinin parlaklýðýnda kalan yaþama sevincim
kime versem ah kime versem

yok olan ellerini
sonra o eller kimin olur bilmiyorum
göðe kalkan mutluluklar gibi çoðul
duvarlara dalýp gecenin karanlýðýný öpen velvelem
hafifliðini söndürüyor dað serinliðinin
bilsen nasýl sýzar
nasýl deðiþir aniden güneþin altýnda öyle
dalgýn bir gemi geçer
siz bilmezsiniz
içiniz üþür
acaba
nerede nasýl þimdi

yarýn bu göðü baþka birinin gözlerinde
görme olasýlýðýnýn tebessümü
damlalar ürperir korkarsýnýz
vadilerin rüzgar alan yamacýndan
kendine koþmak isteyen anýnýn aðrýsý
yokluða gömülen ölülerin tutuþturduðu
uçurumlar geçer üstünüzden

yarýný tasarlamaktan geliyorum
sarýlýyorum kendime dolup
taze ot kokusu ve arka sesler
kaçýyorum parmaklarýnýn mor aralýðýndan
saçlarýmý çekiþtiren sevgine

çoðaltýyoruz zamaný yalanlarýn üstüne koyup
karmaþýk dünya yumaðýnýn özünde ilk söz
yansýmalarýný taþýrýp çok olmayý istiyor
benzeyenlerin ayrýþarak yalnýzlaþtýðý týrmanýþ yolu
ayna tutup seviþme çaðrýsýnda bulunuyor
arzudan yontma sevgi dallarý
azalarak tükeniyor labirentlerin git gelinde

yol ve kaldýrým sonrasý
nefeslenip kollarýný sandalyeden sarkýtan an
parlak sarý bir günün beyaz balonuna doluyor
pencereler yoruluyor hýzlý hýzlý
tadarak kovalýyor her koyu kýpýrtýyý içim
gizemli bir baðý olgunlaþtýrýyor aramýz
birbirimize uzak
eski tozlarýn katýlaþtýðý mutlululuk halinin ilkel yanýlgýsý
ah vah ediyor çakýl taþlarý
aðaçlar þarap içmeyi öðreniyor gözlerinden.











Sosyal Medyada Paylaşın: