Öyle gücendim ki ben, artýk yüzüne bakmam!
Ýstemiyorum senden zerrece bir iz kalsýn...
Mecramý deðiþtirdim, sana bir damla akmam!
Öyle kýrdýn ki beni, Allah canýmý alsýn!
Zannettin ki, benim hiç yüzüme bakan yoktu...
Bir göz atsam peþimden koþacak öyle çoktu!
Gel, gör senden yediðim, iflah olunmaz oktu;
Yarayý döþten aldým, sana yazýklar olsun!
Dinle, duyuyor musun, attýðým son narayý?
Sarabilecek misin, onulmaz bu yarayý?
Tek çarem olsaydýn hiç açmazdýn ki arayý!
Sen artýk benim için, ucu çýkmayan yolsun...
Oysa ne çok sevmiþtim, hava gibi, su gibi...
Böyle kýrýp gidiþin, sanki bir pusu gibi!
Varlýðýndý baðlayan hayata cansu gibi...
Senin de gözlerine benim gibi yaþ dolsun!
Kapandý þimdi hava, gözlerimde yaðmur var...
Dolaþ da gör çevremde, hatýrýný kim sayar?
Bir kýdým mutluluðu bana çok gördün ey yar;
Yazdýðýn son mektubun býrak cebimde solsun...
Antalya-2015/06
TDK:
Kýdým: Bir cismin en küçük parçasý, molekül...
Halil Þakir Taþçýoðlu
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.