küçük bir evim olsun
Küçük bir evim olsun,
iki oda bir salon yeter,
yeni çýkan büyük ekran bir televizyonumuz,
çamaþýr makinasý buzdolabý koltularýmýz,
Ha bana ait salonun baþ köþesinde bir koltuk olsun,
evin reisiyim ya
iþten gelince oraya oturayým,
yorgunluktan o koltukta uyuyakalayým,
küçük bir mutfaðýn olsun,
orda yemekler yap bize,
bize dediysem ben sen ve kýzýmýz,
bir kýzýmýz olsun sevgilim.
Minicik elleri,
kocaman gözleri sana benzesin,
biraz da bana benzesin tabi
,
"baba" desin bana. ’ba’ ’ba’
benim baba diyemediðim günlere sayayým.
Çünkü ben hiç "baba" diyemedim.
Bir de bahçemiz olsun,
iki aðaçlý
kýzýma bir salýncak yapayým,
bazen çýlgýnlýk yapalým biz binelim,
kopsun ipleri ben yine tamir ederim.
Yazýn bahçemizde kahvaltý yapalým,
oruç tutalým sevgilim
iftarlarýmýzý da orda yapalým.
Küçük bir evim olsun,
evimize kokun sinsin.
Her yere elin deðsin.
Küçük bir evimiz olsun sevgilim.
Ýçinde "sen" olsan da yeter.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.