ÖMÜR DEDİĞİN..
Aklýný baþýna al, biraz mütevazi ol
Göz kýrpma aralýðý, “zaman”, ömür dediðin
Tanrý’nýn nasp’ettiði, hallerine razý ol
Son nefese kalýnca, “aman”, ömür dediðin
Gurur, kibiri býrak, yol gider dað baþýndan
Herkeste aynýsý var, senin gözün, kaþýndan
Çamurun evla deðil, baþkasýnýn taþýndan
Musalla öncesinde, “iman”, ömür dediðin
Yükseklerde gezinip, dostuna hor bakanýn
Bir iyilik yapýnca, el baþýna kakanýn
Menfaati uðruna, kul canýný yakanýn
Taþýdýðý yük olur, “yaman”, ömür dediðin
Her yolun bir sonu var, menziline yetince
Gülþen virane olur, orda baykuþ ötünce
Ruh bedende emanet, yer çekimi bitince
Rüzgarlarda savrulan, “saman”, ömür dediðin
Bugünden davranarak, ne verirsen elinle
Yarýnki yolculukta, o gidecek seninle
Þu kýsacýk hayatta, zehir saçma dilinle
Bir adýmlýk yol gibi, “ceman”, ömür dediðin
Öyle bir gün gelir ki, kapýný çalan olmaz
Tek baþýna kalýrsýn, yüreðin huzur bulmaz
Adýndan ve sanýndan, bir nebze eser kalmaz
Külden geriye kalan, “duman”, ömür dediðin
Nadan bir adam olma, peþi sýra kýzýlan
Bir iz býrak dünyada, gönüllere kazýlan
Aksine bir hal ile çala kalem yazýlan
Raf içinde tozlanan, “roman”, ömür dediðin
Hiç ölmeyecek gibi, davranmak neyin nesi
Kendini sultan sanýp, köle bilip herkesi
Hakkýn tokadý aðýr, dayanmaz kul ensesi
Dalgalarda daðýlan, “liman”, ömür dediðin
11.06.2015
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.