kimsenin umrunda deðilsin gönlüm býrak çek git aldýrmýyorlar bak göz yaþlarýna akýyor seller gibi dilin söylemiyor ama içerin çok sitemli günlüm bazen sessizce gitmek gerek kimseye görünmeden
deðermiydi bu kadar çileye boþuna yaktýn kendini dur dedim gönlüm dinlemedin beni heder ettinler seni ne oldu çektiðin ýstýraba deðdimi o sefasýnda keyfinde yan ateþlerde deli ol divane ol ama bu defa akýllý ol
bazen sessizce gitmek gerek kimseye görünmeden her sevdiðin özelin oldu huzurun gitti yüzün soldu hep umut ettin boþa çýktý naçarsýn be çaresin gönül dedim ya gönül bazen sessizce çekip gitmek gerek
dostun yalan akraban çýyan sevdiklerin yýlan beklentin nedir bilemedim bu fani dünyadan boþver gönül sal kendini avare ol divane ol ama dinle beni git tozuna bile ulaþamasýnlar
adem karagöz
Sosyal Medyada Paylaşın:
zirve_kentli Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.