ÖZGE'CAN ( Kesinlikle her insanın okuması ve de dinlemesi gereken bir konu ve de şiir ) Abdulkerim GÜZEL
ÖZGE'CAN ( Kesinlikle her insanın okuması ve de dinlemesi gereken bir konu ve de şiir )
Tanýmýný yapamadýðýmýz bir acý var þimdi içimizin derinliklerinde. O an gözden dökülen yaþlar acaba neyi resmediyordu… Sadece üç kiþiye miydi o baðýrýþ! Kaçýmýza sesleniyordu, sesi kýsýlýrcasýna haykýrýþlarýyla? Biz o an hangi mutluluðun koynundaydýk acaba? Bir anne þefkati rahat edemezken, o karakolun yolunu tuttuðu an’ý düþünün. Bir babanýn çaresizliðini düþünün. Kendi içinizde ki o sefaletin, aynanýn karþýsýnda ki yüzünü düþünün. Bütün korkaklýðýmýzla neleri izleyip sustuðumuzu düþünün. Kaçýncý susuþumuz bu acýlar sonrasýnda? Orta da bir ateþ var ve kaçýmýz elimizi üzerine koyuyoruz… Ben bu acýyý yaþamadýðým için hiçbir þey hissetmiyorum’larýmýz bizi hangi acýnýn arkasýna saklayacak. Artýk ‘’Ben de varým bu acý da’’ dememiz gerekir iken, gören gözlerimizle görmemeyi tercih etmemiz neden? Bir evlat acý çekerken, o annenin acýsýný hangi ünlü þairin satýrlarýnda okuyabiliriz? Kürsülerde, hayatlarý boyunca menfaat için emek sarf eden devlet büyüklerine, acý’yý nasýl anlatmak gerekir bilmiyorum ama aynanýn karþýsýna geçtikleri zaman o gördüðünü zannettiði gözlerine bir daha bakmalarýný rica ediyorum. ‘‘En son ne zaman aðladým’’ sorusunu sorduklarýnda, o utangaçlýðý seyir edebilirler mi bilemiyorum. ‘‘Zamanla unutulur’’ demekle, kaç kiþinin ruhunu diri diri gömeceklerinin farkýnda olamayýþlarý, þu an da kendilerini hangi mevkie çýkarýyor? Adalet’in son iki harfi yandý diri diri. Bu kaçýncý göz ardý ediþiniz?
Þimdi sana sesleniyorum arkadaþým. Yüreðin birazcýk olsa da yanmadý mý? Özge’canýn o acý dolu gözyaþlarýnda ýslanmayanýmýz kaldý mý? Artýk yaþanan bunca acýdan sonra bir iki protesto edip çekilmek mi yapabildiklerimiz? Daha ne kadar ucuz olabilir ki unutmak? Sesimizin arþ-u âlâ da sallanmasý gerekmez mi? Birilerinin artýk bir þey yapma vakti. Bunu ‘‘ben yapamam’’ deðil ‘‘elimden geleni yapmalýyým’’ deme vakti. ‘‘3 Yanlýþ 1 doðruyu götürdü þimdi.’’ Sen kaçýncý doðrusun arkadaþým, kendine hiç sordun mu?
‘Ö’lüm ansýzýn çýkýverdi, bir an da ‘Z’alime boyun eðildi, göz kapatýlarak ‘G’üzel günler düþünüldü, maruz kalýnan acýdan soyutlanarak ‘E’tme, eyleme demesi duyuldu o an vicdanlarda ‘‘C’’an gitti. Gözler deðil, ruhlar aðladý bu sefer ‘‘A’’hval mahkemeleri kaldýrýldý ortalýktan ‘‘N’’e o? Bir ‘‘Can’’ daha mý gitti canýmýzdan…
‘A’rdýnda bir bekleyiþ var bu gidiþin ‘S’an ki bir yerlerde hâlâ gülümsüyor bütün acýlara ‘L’ügatlara iþlenen sadece bir ölüm deðil! ‘A’nne feryadý da yanký yapýyor, içimizdeki boþlukta ‘N’asýl aðlýyordur þimdi o anne, caný olmadan baþýný koyduðu yastýkta
Sosyal Medyada Paylaşın:
Abdulkerim GÜZEL Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.