Ýçinde kýrýk kürekler gömülü bir mezar. Taþý, yosunun vicdanýna kazýlý. Kaç çocuðun oyunundan çalma bu tarumar! Sesini kaybetmiþ, emziksiz umudu konuþmalý.
Elinde kan revan otopsisiyle, yarýna koþar. Bir tohum düþmüþ boynuna, yeþilden kýrmýzý. Mýzýkçýlýk yapan hayatýný, sabaha oyalar. Yaþamak en çok, ölümüne yaþayanlarýn hakký olmalý.
Çiçekler ekilmeli, kelebeklerle dolmalý bu diyar. Taþlar, yosunun vicdanýnda pas tutmamalý. K/ayýp olmamalý, ruhta çocukça oyunlar. Bir vaveyla ki, dilini yutmuþ umuda kazýnmalý.
Gülþen Mavi
Sosyal Medyada Paylaşın:
GÜLŞEN MAVİ Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.