Mülteci deseler de adýmýza terk etmeliydik yaþadýðýmýz yerleri o anýlarýmýzýn saklý olduðu diyarlarý yüreðimize koyduðumuz sonrada unutacaðýmýz yâr larý...
Ne önemi vardý elli kiþilik tekneye yüz kiþi binmenin ne önemi vardý burnunun doðrultusuna gitmenin ölümü yüreðimize doðru itmenin...
Nasýl olsa atardý tekne bizi bir karaya ve illa ki bulurduk bir iþ gittiðimiz diyarlarda araya araya...
Elli kiþilik tekneye yüz kiþi binerdik kaptanda para kazanacak, batsa ne batmasa ne...
Mülteci idi adýmýz adý çýkacaðýna caný çýksýn derler ya çýka çýka can da kalmadý üstümüzde iki parça elbise hepsi o ne para ne pul iþte biz de böyle Allah’a bir kul...
Elli kiþi ölecektik ötelerde elli kiþi dirilecektik oysa ’’yüz kiþiyi kaldýrmaz bu tekne’’ dedi oradan Asyalý biri ve gömüldük sulara yüz kiþiyle diri diri...
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ahmet Zeytinci Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.