Bu, Yalnýzca solumak, Ne iyiliðe, Ne kötülüðe zincirlenmeden… Duygularý yün gibi eðirip, Akça pakça bir kalp dokumadan, Bir kerecik göz yaðmuru, Ilýk ýlýk, Baðrýna boþanmadan… Yalnýzca, Nefsin tene deðmesi… Ömer Hayyam, Kazanova felsefesi…
Bu, Dev,kaba hatlarýyla nefesin, Üzerinde titreyerek duran, Nârin,minik kelebek… Evlâdýný doyumsuz zevkle, Kendinden geçercesine emziren, Ana… Helâlin tadýna doymayan damak… Bayrak için aðlayan asker, Asker için aðlayan bayrak… Hakka dokunmak… Bu, Yaþamak, Nurla doldurmak cesedi… Yunuslarýn,Mevlânalarýn, Pir Sultan Abdallarýn izi…
Halûk Þan DÝKMEN
18.08.1996 Sosyal Medyada Paylaşın:
Halûk Şan DİKMEN Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.