Say ki; Düþlerimin odalarýna göçüyorum her gece Odalar, sakýncalý toprak kokusu Çocukluðum akýyor nehirlerinde Kan düþmemiþ bahçe ve avlusu
Atlý haramiler geçiyor kanatlarýmdan Ben deli Dumrul, okunmamýþ kitap sayfasýnda Aðzýna yakýþmayan cümleler oluyorum Kâðýttan adamlar yeþeriyor hep gövdemde His karasý gözlerde uyuyor içim
Böyle zamanlarda, düþüyorum düþlerime Alnýmdan vuruyor uzun namlulu hanýmeli Ýlk aþk sokaðýnda düþüyor kar. Döl veriyor her son/bahar Ceset topluyor iri kýyým adamlar Ben ki, hep çirkin adamlarda ölüyorum.
Ümmü AÞCI ÜMA
Seçki Kuruluna Emeði geçen, okuyan yorumlayan herkese teþekkür ediyorum.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ümmü AŞCI Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.