ben çiçekleri sevmem(dedim)..

kimse birþey istemezdi benden
oracýða kondurulmuþ gibiydim
kýrlangýçlara dalar büyürdüm
kaç yaþýndayým merak etmezdim
zamaný tanýmazdý düþüncelerim
yapayalnýzlýðýn akþamý da
sabahý da olmazdý ne de olsa
gecikmiþliði yaþamazdým hiç
meðer bir seneymiþ ömrümüz
ölünce anladým..
insancýklar dokunmazdý bana
aksine sevip okþar,konuþurlardý
ben de büyürdüm olabildiðine
herkes derin iç çekerlerdi
bana imrenir sanardým onlarý
hiç kimseden þüphe duymadým
beni hep sevecekler sandým
sahibimin alçakgönüllüðü
fedakarlýðý bitmez sandým
yanýlmýþým,hain gülüþlerden
çok sonra anladým..
sadece yerim deðiþecek sandým
koparýlmak deðil di bu zannýmca
kötüye hiçbir zaman yormadým
yoramazdým,nankörlük edemezdim
yine sadece bir iki makastýr dedim
kollarýmý olabildiðine açtým
kopardýlar,kanamadým
ama çok aðladým..
seradan çiçekçiye giden o yol
bitmez sancýlarýn sonunu bekledim
neydi,belki de önemli bir þeydi
bekledim,acýdým,bekledim
usanmadan bekledim sonunu
son nefesimi dahi erteledim
anlayýnca neyi beklediðimi
son bir kez daha aðladým..
çiçekçinin takvimi þubat ondört
üzerime yaldýzlý bir naylon serdiler
kefendir diye saygý duydum
ancak yine de süslediler
yola çýktýk bir motorla
yeni sahibim erken terketti beni
bir apartmanýn ikinci katýnda
ufacýk bir bahþiþe feda edildim
kapý zili tanýdýk geldiði gibi
ev de tanýdýktý þimdi bana
duvarda bana benzeyen biri vardý
ama o insan bense çiçektim
olamazdý..
kadýn ýslak burnuyla koklarken beni
dudaklarý hafif gülümsemeli
ve ben de artýk tecrübeli
sarýldým olabildiðine kendimce
oysa son yerim bir cam parçasýydý
vazoydu,sürahiydi bilmiyorum
ama o kadýný çok iyi tanýyorum..
derken bir adam çýktý banyodan
sarýldý kadýnýma,kýskandým bilmem neden
duvardaki bir baþka adam,bir baþka ben
beraber bir kez daha aðladýk
ve vazo düþtü yere parçalandý..
uðursuz çiçek dediler aldýlar dýþarý
benim bir yarým içerde kaldý
bir ikinci hayatýmdý bu
bir dahakine çiçek gelmem dedim
bir insandan bir çiçek olmasýn diye
günlerce dua ettim konteynýrda
bir çöp konteynýrýnda
ve huzuruna geldim yine
ne günahým vardý da
karýma bir çiçek olmuþtum öldükten sonra
melekler dile geldiler birer birer
sen karýna hiç çiçek almamýþtýn dediler
oysa tanrýnýn melekleri bile
seni ne kadar sevdiðimi bilememiþler..
Sosyal Medyada Paylaşın: