Bir Kerecik Görsem...

Ben senin cemaline hayranken,
Kimseler halim bilmezken,
Geceler üstüme yýkýlýr da yýkýlýr.
Sonra bir ses gelir uzaklardan,
Garip bir bilinmezlik içinde,
Beni kendimden geçirir.
Gönlümü sersemleþtirir,
Zaman zaman içinde.
Ne ola sevgili!
Bir kerecik görsem yüzünü.

Ay dolanýr günler günlere eriþir.
Benimse hicraným hüznümle birleþir.
Yalnýz geceler, buhranlý düþlerimin üstüne,
Bir karabulut gibi çöker de gider seriþir.
Neylersin ki, çare yoktur buna,
Çekmektir onun kaderi,
Bu vefasýz duruma.
Ne ola sevgili!
Bir kerecik görsem yüzünü.

Bir aným bile olsun,
Unutamam ben seni.
Ömrüm tükense vazgeçilir mi bu sevdadan?
Canýma can katan bu devadan.
Haydi! Yürü git artýk sonsuzlara,
Varsýn, açsýn bu dert, teninde yara.
Bak mevsim hazandýr,
Sararmýþtýr yapraklar.
Bir kýzýl rüzgar eser,
Kurumuþtur topraklar.
Bir perde iner gözüme,
Görünmez olursun özüme!
Ne olur sevgili!
Bir kerecik görsem yüzünü.

Bilirim ayrýlýk vaktidir bu an.
Yan haline, aðla hep yan.
Gökler duysun, yerler duysun bu feryadý.
Bilsin cümle alem, ayrýlýktýr bu aþkýn adý.
Durmam artýk bu ellerde ben neylerim.
Deli gönül viran olmuþ,
Þarkýsýný söylerim.
Gül yüzlüm...
Ceylan gözlüm..
Nur kaynaðým...
Ne ola sevgili!
Bir kerecik görsem yüzünü.

(Ýzmir-Aðustos 2014)

Aydýn Çetiner


Sosyal Medyada Paylaşın: