BİR KİTABA ŞİİR

Bir kitap keþfettim tesadüfi bir günün bitiminde
Keþfedilmemiþliðe duruyordu
Tozu alýnmýþ
Hatýrý hiç sorulmamýþ bir masanýn üstünde
Geleni geçeni izliyordu öylece

Umut insana dairdir
Kitap hiç umut büyütmemiþti dokunulmamýþ yüzüne düþen çizgilerde
Ýnsana dairdir hasret
Dokunulmayý özlememiþti teninin kimi soðuk kimi yangýn teninde

Oysa dünyalar gülümsüyordu içinde
Düþler
Düþleri yazan þiirler
Þiirleri besleyen ömürler
Manzaralar geziniyordu kaðýttan gövdesinde
Çok eskiydiler ve çok sevilmiþlerdi bir zamanlar
Çocuklar sesleniyordu namelerle
Arkadaþým merhaba diye
Ne güzeldi merhabalar özünde

Sordum sahipsizlðine
Okundunuz mu diye
Yok,hayýr dedi aceleyle

Þaþmamalýydm belki de
Üzülmemeliydim
Bir kitap iþte!

Ama niye
Yoruldum kitabýn geçmiþsizliðinden
Kapandý ellerim kitabýn yüzüne
Sende mi dedim
Sende mi yabancýsýn soluklandýðýn þehre
Yabancý mýsýn sende
Her gün gördüðün yüzlere
Her gün duyup týnýsýný ezberlediðin seslere

Hadi dedim ben neyse de
Altý üstü etten kemikten insaným iþte
Varým bu gün
Yarýn yokum belki de
Ama
Yazýk olmuþ caaným kitaba
Onu yaratan yüreðe
Onu yazan ellere

Bir dokunuþ çok þeyi deðiþtirebilirdi
Aslýnda
Kimbilir
Belki de
....

Saadet YILDIRIM
Sosyal Medyada Paylaşın: