Günler güz yapraklarý gibi birer birer Dökülürken ayaklarýmýn dibine, Ben her gece karanlýða dikip gözlerimi Senin aydýnlýðýný bekledim, sen yoktun Binlerce adým attým bu kentin sokaklarýnda Her köþeyi, her parký, her aðacý ezberledim Sevdaya bulanmýþ her kaldýrým taþýnda Senin adýný aradým, Yeter/im sen yoktun.
Evlerin duvarlarý birer birer üzerime yýkýldý Her bir hücremin acýsýný Yüreðimde hissederken Beni enkazýn altýndan çekip Alacak elini aradým, sen yoktun Özlem þarkýlarýný ezberledim Kimini baðýra baðýra , Kimini fýsýltýyla söyledim Karanlýða haykýrdým hasretimi Sesimi duyacaksýn diye bekledim, sen yoktun.
Senden gelecek bir tek haberi bekledim Saatler geldi, geçmedi Yeter/im Çalan her telefonu yüreðimin Deli bir çaðlayana dönen atýþlarýyla açtým Senden baþka duyduðum her seste Hep ayný hayal kýrýklýðýný yaþadým Onlar beni duymak istiyordu, Ben ise seni, ama manolya/m sen yoktun...
Sami Arlan..
Sosyal Medyada Paylaşın:
TC Sami Arlan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.