Tanýyor musunuz bizi? Türkiyenin köprü altý çocuklarý, ara sokaklarýn ýssýz sessiz karanlýk gecelerin, yalnýz çocuklarý, þýk giyimli kendi havasýnda, riyakar yüzlerin gezindiði caddelerin, gezi yollarýnýn, dilenen çocuklarý, bizim sýðýnmacýlar. Biliyor musunuz bizi; duyabiliyor musunuz? Üþüyoruz korkuyoruz, ayakkabýsýz,yalýn ayak üstümüz baþýmýz periþan, yarý aç yarý tok sokaklarda. Görebiliyor musunuz? Hiç güzel nevresimli yorganýmýz, temiz çarþaflý kendimize ait yataðýmýz, olmadý; kitabýmýz kalemimiz çantamýz, okula gidemiyoruz. Bir ailemiz,sýcak yuvamýz yok. Bizi anlaya biliyor musunuz? Biz sokaktaki çocuklar. Bizim çocuklar, üzgünüm, bakýn, okuyun, bizim bakmamýz gereken, eðitmemiz gereken, sahiplenmemiz, elinden tutmamýz gereken, sokak taký çocuklar, bizim kediler, bizim köpekler olmasýn, üzgünüm þimdi, yalvarmaklý aðlayýþýmda, gözümdeki yaþlar bile, aðlýyor kendi kendine, benimle birlikte, üzgünüm, bizim çocuklar, dualarým sizlere, sevgilerimle.
----gönül sevgilerimle ----refik pelvan..
Sosyal Medyada Paylaşın:
refik pelvan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.