BİR TUTAM TOZ

uzanýrým akþamýn alacasýna
gölgelerdeki motiflere

dokunur kalem çiçeklere konan

naif kanatlarýna kelebeðin

oysa ipek kanatlarý bir tutam toz
yüreði ise göz yaþlarýnda
hayraným makas kesiði yosunlara
tutunmuþlar aðaca
gövdesindeki o yeþillere

karýþýrým biraz siyah biraz yeþil yosun olurum
sol yanýmdan birazcýk can koparýp
can katarým kovuðun izbelerine
kýrýktýr i mgelerim aðaçtaki oyuða gizlerim
tümcelerimi
papirüslere yazdýðým cümlelerim var
çalýp yemesin þiir hýrsýzý o’güveler



aðacýn kovuðu kekremsi kokar

içer kalem akþamýn
sarnýcýndan her gece çið damlalarý
dökülür kalemden en afilli aforizmalarým

yýðýlgan derdest kalem


yalnýzlýðýn týnýsýnda
çýkar bîr zarif perî
ah; perî gamzende iki yeþil can eriði
al yüreðimi eline pelesenk

dökülüyor yerlere acýyor her þeye tut.

gece zifir parlatmýþ kendini yýldýzlar tek tek

yaðmur çiseliyor doða dolduruyor eteðine

Rahmeti gümüþleyip yeþile

gözlerim yaðmurda gezer uyumak istiyorum

kovukta toprak ve yosun kokusuyla

git artýk perî erik aðacýna yaðmur durdu .














Sosyal Medyada Paylaşın: