HİÇLİĞİ DİNLE

(köksal’a)

I

kelebek mezarlarýndan hayat
koca bir bað gibi göründü ona
asmalarýn gölgesinde tilkilerin
yýlanlarýn çocuklarýn
ve üzüm cinlerinin coþkuyla
saf iyilik ve saf kötülükle iç içe
onun içinde olmadýðý oyunlar oynadýðý
bir bað

mevsimler sakallarýný çeke çeke çevresinde dolanýrken
varmýþlar gibi
aþka ve inanca uzak

duvarlara asýlý yýllar yavaþ yavaþ kalbini emerken
mümkünmüþ gibi bu mezarlarda
kendinden kaçmak

þaraba ve dumana söylendi bir gün;
kendim kaldým, olsun
en azýndan kendim
ama ilk defa
sýkýntý...

II

olmayanlardan bir sabah
birkaç siyah güvercin
parçalandý aynada
kesince sakallarýný

yýllarý çekti duvarlardan
çantasýna koydu
-söylenecek çok þey vardý
susacak çok -

kapýyý açýnca birden
bütün mevsimler
çýðlýk çýðlýða..
korkmadý

yol hazýrdý
dilinin ucuna varmýþtý sýkýntý
yürüse düþecekti,
öyle sandý..

III

þehrin bütün oyunlarýndan geçti
bütün heykelleriyle sustu uzun uzun
denize vardýðýnda ne tilki ne yýlan ne çocuk ne de üzüm cinleri
sadece suyun karanlýðýnda çýrpýnan þarap þiþelerinin yalnýzlýðý

ve ne iyilik ne kötülük olamayacak kadar bir gerçek;
sonsuzluk, patladý sýkýntý olarak boðazýnda
açýldý ruhunda binlerce kapý
içi, açýk kapýlarla örtüldü
artýk tarifi çoðuldu ölümünün

IV

þimdi kendisiyle arasýnda sonsuz kapýlar
þimdi yanýnda sudaki boþluðunu seyreden
yalnýzlýðýna þirk koþmuþ
nice þehirden nice oyundan geçmiþ onlarca adam

þimdi kendinle aranda koca bir dünya dedi kendine
ya yok et
ya da boþ ver
otur, hiçliði dinle

lokman kurucu

Sosyal Medyada Paylaşın: