KARAKOÇ'UN ARDINDAN

Kafiyeler öksüz, heceler eksik
Þiirin çadýrý çöktü ardýndan
Gülmüyor çehreler, suratlar asýk
Þairler gözyaþý döktü ardýndan

Kalemler yazmýyor tükendi sözler
Ýlk günden dostlarýn hep seni özler
Karakoç dendi mi yürekler sýzlar
Þiirler boynunu büktü ardýndan

Bayramlar aðladý, mateme döndü
Muarýzlarýn bile neþesi söndü
Hasana mektuplar postada yandý
Irmaklar gözyaþý aktý ardýndan

Hâkimler, tohdurlar, mebuslar üzgün
Maðdurlar, hastalar, seçmenler kýzgýn
Ýbiþler, liboþlar canýndan bezgin
Þaþkýn þaþkýn hepsi baktý ardýndan

Ters esen rüzgârýn kýrýldý gücü
Hedefsiz oklarýn köreldi ucu
Safa durdu cümle þucu ve bucu
Cümlesi bir aðýt yaktý ardýndan

Lambada titreyen alev buz tuttu
Kâðýtlar kalemi aþkta uyuttu
Mihriban kendini bile unuttu
Kalbini yerinden söktü ardýndan

Sosyal Medyada Paylaşın: