Âşkın Özrü

Âh kalbim
Hiç kimseyi sevmeyecek kadar kötürümleþti.!
Özür diliyorum ben âþk özürlüsüyüm
_________________________________

Bilme sevgili
Hâlâ tutuþun yüreðim cehennem alevinden

Çiseleyen yaðmurda bir tufan kopar
Sensiz olan her düþte bir figân
Þimdi bakýþlarýmda yeþil bir bahar yorgun
Bedenime hapsedilmiþ ruhum dünya d’ar
Yaþadýðým her an, içimden bir þey kopup gider

Ve, ayný anlamý arýyorum, anlamý nedir gerçeðin ?
Etrafa bir bakýyorum, ins/anlar..
Zaman, mekan dýþý boyut ve ben boyut dýþý zamanda
Sabr ateþi hüzün, bir uyku gecesinde
Düþer benim gölgeme, yüreðine bas taþ diye
Sessiz yüreðimin sokaklarý
Saniyeler nabzýmda
Ses yok bu vakit
Karanlýða boð/durduklarým
Hiç þans tanýmýyor
Gözlerime iner aðýr sisten bir perde
Gece
Zaten zifir

Âhh þu rüzgâr
Gölgenin kokusunu getiriyor kollarýma
Siyah gece
Ayný tuval üzerinde
Karanlýðýn fýrça darbeleriyle...
Yaþadýðým anlardan daha ilerisi yok
Hissettiðim
Yakarýþým getirdiði afallama
His-sizliðim ise...
...Çoktan terk edilmiþ gerisi
Soðuk buzdan taþlar
Düþer benim gölgeme
Kendimle savaþým ezer beni

Güneþ doðdu geceden
Yaz mýydý gelen?
Dur..
Papatyayý özledim ilk defa kar ortasýnda
Birazcýk sen vardýn onda
Kar tanesiden nâr
Ve ellerin vardý
Kaybettim, ne varsa hâr
Kelepçelenmiþ acýya üryan ruhum
Ölmeden g’ebeyim ölüme

Acýlarýn kahr/amaný
Dokunmayýn ateþten gömlek giydim.!
Bazen diyorum ki
Hayatýn safhasýnda bir fazlayým
Ne zaman ki
Umut fidesi yeþerse topraðýmýn baðýnda...
Yokluk kuraklýklarý döner Mezopotamya

Çok yoruldum be annem...
Yanaðýma süzülen yaþlarýmdan öp benim
Ben idamlýðým
Suçsuzluðum affedilmez benim.!


Ve, sonra
"âþk" nedir, diye sordular " âþk mý " dedim
"ben özürlüyüm aþkýn % 99 özürlüsü bilmem ki âþký deliler, ölüler bilmez "


G&Ý
Sosyal Medyada Paylaşın: