ey þubat ey bir yaný eksik ve hazin hikayeler saklayan zaman ey kar ey kýþ öyle uzanýp mintanýmýza boðarak avlumuzda kuþ seslerini nereye gidiyorsun böyle nereye götürüyorsun alýp sarý rengimizi ey uðursuz kargýþ sevdiðimiz çocuklarý neremize gömelim söyle
yarýda býrakýp uykularýmýzý yaðdýrýp üstümüze tüm bulutlarýný korkular düþürüp gözlerine çocuklarýmýzýn kaldýrarark zamanýn örtüsünü ömrümüzden serip serip üzerimize kanlý kefenleri nereye götürüyorsun umutlarýmýzý býrakýp iki þehrin tam ortasýnda cesedimizden geçirip fýrtýnalý yollarý nereye gidiyorsun söyle býrakýp ellerimizi yaralý böðrümüzde
ey þubat ey bir yaný yaralý ve eksik mevsim artýðý ey azrailin ellerinden yediðimiz kadim tokat her darbende deðiþiyor tarihin seyri deðiþiyor tenimizin rengi yüzümüz daha mor alnýmýz daha ak umutlarýmýz koyu ve cennet kokulu cesedimize dokunuyor insanlar korkarak sessizliðimiz ondan gür günümüz ondan kara gözümüz bu yüzden hep vuslatsýz patikalarda
çiçekler ekiliyor süslensin diye mezarýmýz dualar ediliyor geçiyor dingin ruhumuzda devinmekte olan zaman acýya hürmeten geçiyor iþte alýþýyor insan birgün eskiyecek elbette acýnýn gencecik yüzü eskiyecek anýlara dair ne varsa erken baþladýk çünkü kadim hayaller kovalamaya boynumuzda cevþen diye taþýdýðýmýz ecel cebimizde kýrýk bir kolye "bekle beni" diye baðýran kýrýlýyor tam ortasýndan kýrýlýp eriyor hayat sulusepken kar gibi dökülüyor avuçlarýmýzdan uzanýp öpüyoruz sevgiliyi ölürcesine alnýnýn tam ortasýndan
ey þubat ey bir yaný eksik ve yitik ey annemin yaralý aðýtý rengimiz deðiþse de deðiþmiyor adýmýz ve yaþýmýz deðiþmiyor tebessümümüz ölümle bile deðiþmiyor acýya inat seninle anýlýyor yüzümüz sanal aynalarda adýmýz Ahmet yaþýmýz hep on altý... Sosyal Medyada Paylaşın:
Rampaların Ustası Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.