Geceden düþmüþ ýþýklar dizilir yollara bir bir Ardý arkasý kesilmez tin’siz gelmelerin ve de gitmelerin
Her defasýnda bir sessizlik aðýrlanýr þu üstünde titreyen seslerin... Ve duramadan düþüp giderken umutlarýn son kalan direnci Gözlerde...
Ne imdatlar çaðýrýr uzaklardan ýsrarla gelmez merhametleri... Ve þehrin o soðuk bakýþlarý ... neden dondurmaz ki sevmelerin olduðu gibi, öfkelerinde ateþini....
Bir imkansýza kilit acar zorluklar,aklým yeminliyken kötülüðe.... ne haltlarý karýþtýrýrken bulurum kendimi... hayretler içinde Boynuma utancýn parmak izleri dizilir, taþýrým kara bir gerdanlýk gibi..
Ey görünmez sevgili...!
Bilmem ki dikersem, mavininde beyazýnda büyür mü umut çiçekleri Göklerin altýn Küresi kötülerinde baþýna býrakýr ken usulca güneþi...
Ah bir resim... buzlanmýþ bir gençliðin üstüne düþünce Bir demet karanfilden gelen kýrmýzý sýcaklýðý ile baglasaydý yüreklerimizden tekrar düþlerin kanadýna kendini..
Evet bir yazgý... acýlarýn dehlizlerinde sýkýþmýþ arar buldururken kendini Bütün umutlarým...sanki bir ucurumun ölüm kokan nefesine sevdalý....
ELIF EDENHAUSER Sosyal Medyada Paylaşın:
Elif Edenhauser Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.