bir çift kahve gözlerdi fal baktýðým hep kara günler çýktý bahtýma.
göðsümü gere gere sevdim dediðim ne varsa siyah bir peçe ile kendini sakladý benden kaldýrsam korktum namahrem duygular firar eder diye.
son sözler dökülür kalemden bir zamanlar kahkahalar atardý beyaz sayfalarda ne çok leke bulaþtý Allahým silsem izi kaldý silmesem bunalttý.
bir alev gibi yanaðýma düþen yaþlar kirpiðimin barikatlarýný yaktý engelsiz bakýyorum þimdi ayrýlýðý hiç bu kadar net görmemiþtim ne kadar karaymýþ ruhu.
kurdeleyi göðüsleyen yorgun bir maratoncu gibi nefes nefese sevdanýn son çizgisine geldim kalbimden terler boþalýr iki büklüm alkýþ seslerini bekliyorum ne çok seyircim var benim gibi yorgun benim gibi yýlgýn tribünleri dolduran.
yar/in her selamý ölüm döþeðindeki ihtiyar gönlüme pamukla bir damla su vermesi gibi selamý kestikçe kurur gözlerim yarý aralýk alnýma koyulacak veda busesinin hasretini arar.
bir çift kahve gözde boðulmak varken kuru bir dere yataðý gibi bir damla suyu beklemek ne acý.
Ayvazým DENÝZ Sosyal Medyada Paylaşın:
Ayvazım Deniz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.