Özgecan’a

Geceleri rüyamda dolaþma annem
Dünümde mutluluðum,yarýnlarým karanlýk
Sokaklar korkutuyor beni
Ýçimde ürperti baðrýmda ateþ
Her gün bir sokak baþýnda canlar yanýyor
Ölüm yaný baþýmýzda annem
Ben yine eski ben, deðiþen insanlar
Bir kuruþluk menfaat gözlerinde kan
Elinde silah,býçak
Bir elinde çakmak
Çaktýkça ciðerim yanacak
Gencecik fidanlar meyve vermeden solduruluyor
Nefessiz býrakýlýyor annem
Hani çocukluðumuzda olan komþular
Hani özgür renkli kuþlar
Hani mutluluða uçuþlar
Kimseye güvenim kalmadý annem
Özge olan öz caným yanýyor
Bileklerim kesildi kanýyor annem
Karanlýk çöktü gözlerime
Uyumadan direndim annem
Ne imdatým duyuldu,nede gelenim
Gelenler cellattan beterdi annem
Bir an sen geldin gözlerime
Babam tutuþmuþ yanýyordu annem
Issýz orman kuþlarý þahittir bana
Direndim olmadý olmadý annem
Gücüm yetmedi zalimin zulmüne
Dilim boðazýmda düðümlendi
Duyulmadým annem
Ne zaman yer yarýlacak ne zaman?
Ne zaman insanlýk utanacak?
Ya da ben ne zaman özgür olacaðým
Ýllaki ölmem mi lazýmdý?
Ýllaki aðlamalý mýydýn annem?
Ben ölmeden yaþam yasak
O zaman namussuza gün doðacak!
O zaman tecavüzcü dönüp annesine
Kýz kardeþine sahip çýkacak
Yiðit delikanlýlýk,insan gibi insanlýk için
Onurlu ölüm,onursuzluktan iyidir annem

Aydýn Kizir


Sosyal Medyada Paylaşın: