rengi deðilim bu dünyanýn
bir gün daha farz edelim ki yaþadýk
eþyalar yanmadan, tam da burada her þey bitmeye yakýn
ellerimiz çýlgýndýr o vakit
af dilenir eller
yanaklar bahar bahçe
o çok beklenen
hakikat kimse kalmadýðýnda gelir
olmadý. öyle hiç olmadý
eðer denize karýþan bir kar tanesi olsaydým
aðýr aðýr kaynardý baþýmdaki güneþ
çok iyi görünmezdi uzaktan keder
gözlerine dolardým
bu böyle olmazdý ama yine de kýrýlmadým
paradan ve zamandan daha çabuk harcanýrmýþ insan
lavra mektebinde ruj emerken
ekmek saydým
borç aldým
yine de aðlamadým
kalbim kýllarýndan öte bir ruhu besliyormuþ
soramadým kimselere
ayný çift ayakkabýnýn uyumu olarak bilmek
bir bardak daha az parçaya kýrýlýr
uzun bir hayat pistinde kayar aþk tekerleði
pahalý bir ameliyat izi kalýr boyun ve bileklerde
ne sabah kalýr böylece, taranasý saç
ne gece, uyumak için yatak bahane
yýllar geçer de
huyu hiç deðiþmez ihtimallerin
endiþe, ta en saklý çocukluða eli uzanýr
unutmaya çalýþýr çayýn rengini
biraz da mutlu replikleri
geriye yorgan kalýr
uzanýr her bir þey yan yana
sus pus olur o gizli tarih
gözler artýk uzaklara bakmaz da,
en derin yaralar kaþýnarak iyileþir