YÜZÜNÜ GÖRMEKİÇİN

Aklýmýn köþesinde hep ayrýlýk korkusu;
Gözlerimle savaþtým resmine bakmak için…
Çalsýn Neþet ERTAÞ’ýn gönül daðý türküsü;
Kirpiðimde son damla uðruna akmak için;
Gözlerimle savaþtým resmine bakmak için…

Çocukluk günlerimin neþ’eli sabahýsýn;
Peþinden koþturduðum pamuk, helva þekeri;
Sensiz geçen yýllarýn, feryadýsýn, ahýsýn;
Ve gönüllü bekleyen son sevdanýn neferi;
Peþinden koþturduðum pamuk, helva þekeri…

Buldukça kaybettiðim, kaybettikçe bulduðum;
Bir gülüþün uðruna dökülen bin gözyaþý…
Kollarýnda küçülüp, dünkü çocuk olduðum;
Yüreðimde yarýnýn baþýbozuk telaþý;
Bir gülüþün uðruna dökülen bin gözyaþý…

Varlýðýnda gülerken yokluðunda aðladým;
Kurudu gönül baðým sensizlik güneþinde…
Yüreðime sevdaný kör düðümle baðladým;
Ve yandým için için hayalin ateþinde;
Kurudu gönül baðým sensizlik güneþinde…

Nasýlsa vade dolup kapanacak gözlerim;
Mezarýmdan kalkarým yüzünü görmek için…
Duyulmaz ondan sonra fýsýldayan sözlerim;
Rüyalarýn boþ mudur halini sormak için;
Mezarýmdan kalkarým yüzünü görmek için…

Ali ALTINLI – 21/02/2015
Saat: 05:03

Sosyal Medyada Paylaşın: