Baþýndan belliydi çekip gideceðin Palton bile emanet duruyordu ýslak iskemle üzerinde Aklýmý býçak olup kesen ölü bakýþlarýn hâlâ aklýmda
Ýçmeyecektik o son çayý;
Þehrin ayazý mý çaldý kalbini de böyle can alýyordu sözlerin Bu son baharýmýz mýydý seninle biten Böyle söke söke alacak mýsýn solumdan her þeyi
Boðazýmda düðümlendi o son bakýþýn Ýçinde geberte geberte aþka dair ne varsa Döküverdin önüme birkaç kýçý kýrýk ayrýlýðý
Iþýklar vurdu koskoca þehri alnýnýn tam ortasýndan
Bir ateþ eden gözlerin aklýmda, birde kahrolasý ciddiyetin
Yalanlamaya kalktýkça sýkýyordu damarlarýmý bir þeyler Kendi kendine yanan o kokusu beter sigaran bile deðildi umurumda Masanýn üzerinde bir alyans,iki boþ bardak,bir çakmak
Ýçmeyecektik o son çayý;
Sanki az sonra sallanacak boynumda masadaki halka Küçülen göz bebeklerin her ne kadar yalanlasa da var oluþunu Ýnanmaya mahkumdum az sonra göreceðim ayrýlýk sahnesine
Ezber bozan bir düþmana dönüþün hiç çýkmayacak aklýmdan Belkide en hýzlý seni kazýyacaðým yarým yitik hafýzamdan
Bir kaç aðlama nöbeti sonrasý, güneþ doðacak felç olan sabahlarýma her þeyden habersiz
Neydik biz?
iki inatçý keçi iki yaver bazen iki yabancý arada iki yolcu þimdi
Neydik biz söyle ?
Ayýklanmasý zor bir dolu umut Hayal kýrýklarý kesiyor aklýmý Basýyorum kendi üzerime acýmasýzca Susuyorum bastýra bastýra
Aklýmýn kýyýsýnda yarým yüzün Son birkaç sözün Nereye saklasam gözyaþýmý, hangi kolumun ardýna ?
Kendime iyi de bakarým ben Daha layýk bir kalpte bulurum, Ölümsüz dediðin her þey can çekiþmede Senle zorum yok tamam da Terk dokunuyor be adama
Ýçmeyecektik o son çayý;
Dudaðýmý yakan bir razý geliþ Genzimde çöreklenen bir yanýk nöbeti Bilseydim, o iskeleden sürüklerdim cesedimi Diriyken ölmek iþten deðil, ölüyken yaþamak zor bu dünyada
Sonra derin bir sükunet,sessizlik Aklýma ilk gelen ne biliyor musun?
Kimin beyaz saçlarý dökülecek hýrkamýn üzerine Kim uyuya kalacak televizyon izlerken o köþede Kim tutacak buruþ buruþ ellerimi Güzel bir anýyý emzirince gece göðsünde Kim silecek gözümdeki o tatlý yaþý Mavi badanalý o evde, kimin çocuklarý kovalayacak birbirini Kim ýsýracak o sýcacýk ekmeðin kýtýr kýtýr köþesini
Yer , mekan ,insanlar Deðiþecek elbet Aðaçlar deðiþecek Evler,arabalar ,caddeler , kediler Her þey deðiþecek ardýndan
Kaldýrým taþlarýný saya saya uzaklaþtýðýn an Yapýþýp yakana geri ver diyemedim ya hayallerimi Bu saatten sonra kocamak bile büyümüyor gözümde Hangi kadýna can, hangi ette nefes bulur bilinmez þimdi ellerin
Ýçmeyecektik o son çayý;
Karýþana kadar dökülen ýslak yapraklara Saklayamadým gözyaþýmý gururuma yenik düþüp
Ne var biliyor musun Adýn ...
Beddua gibi kalacak saklýmda Her yaðmurda beni hatýrla demiyorum sana Kendine nasýl bakarsan bak umurumda deðil
Sen de gün gelip kollarýnla gizlice sildiðinde göz yaþýný içtiðimiz o son çayý hatýrla
Gülþah Gayret Tekirdað
Sosyal Medyada Paylaşın:
Gülşah Dağlı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.