530.İBRAHİM ETHEM RA.BİR BOSTAN BEKÇİSİ.....

Anlatýr Ýbrahim Ethem,gençlikte geçenleri,
Horasan’daydý babam,Belhde hükümdar idi.
Çýkmýþtým bir gün ava,kovalardým tavþaný,
Bir ses duydum arkamdan,bunun için yaratmadý.



Emrolunmadýn bunla,yaratmadým ben seni,
Saða sola bakýndým,göremedim kimseyi,
Duydum biraz ilerde,seslendiler iki kez,
Dehþete kapýlmýþtým,bende kalmadý nefes,




Dedim bu Allahtandýr,uyarýr Mevlam beni,
Bugünden tez býraktým,avlarý eðlenceyi,
Sürdüm ordan atýmý,rasgeldim bir çobana,
Aldým ondan abayý,býraktým sýrmalarý.




Yürüdüm aþtým daðý,vardým ordan Iraka,
Helal talep ederek,çalýþtým biraz orada,
Dedi mübarek bir zat,helal Þam’da Tarsus’da,
Günlerce aç bi ilaç,vasýl oldum surlara.




Bostan bekçisi oldum,yaþar idim Tarsusda,
Geldi baðýn sahibi,yumuþ buyurdu bana,
Ey baðýmýn bekçisi,-Getir güzel narlardan,
Koþtum narýn yanýna,topladým biraz nardan.




Narlar ekþi çýktýlar,kýzdý Sahibim bana,
Bunca zaman ne ettin,dikkat ekþi tatlýya,
Dedim vallahi inan,yemedim asla baðdan,
Bilemem bu nedenle,kim ekþi tatlý olan.




Adam þaþýrdý önce,Hayret bir þeysin sahi,
Ýbrahim Ethem olsan,olmazdý bundan farký,
Haber yayýldý köyde,insanlar akýn etti,
Çoðalýnca insanlar,Ýbrahim kaçýverdi.

21.01.2015//KIRIKKALE
HÝDAYET DOÐAN



Sosyal Medyada Paylaşın: