Tut ki bir serçenin kanadýnda can taþýyorum
gözlerinin az ötesinden bakýyorum hayata
ellerine aþk bulaþmýþ bir adamým
tut ki yokluðuna yanmýþým
gözlerim kana bulanmýþ kör bir býçak
kesmiyor mesafesi uzak diyarlarý
gidiþinin türküsünü okumuyor hiç bir ozan
sazýn teline vurmuyor artýk mýzrap
güneþi saklýyorum üzerimde
gölgemi çiðneyerek koþuyorum yalýn ayak
sukutun çýðlýðýnda nefesim kesiliyor
daralýyorum,
bir þair ölüyor elleri çýplak
kalbim buruk, acýlardan pas tutuyor kalemim
ne yana dönsem yüzün canlanýyor gözlerimde
yarým kalmýþ bir duaya aðlýyor kaderim
adýný bile bilmediðim bir kitabýn içinde
yaðmur; vurma artýk cama duygularým yarým
tut ki hiç bir þiirde adý yok bu yalnýzlýðýn
hiç bir köprü kurulmadý kavuþmalara
ve hiç bir yol çýkmadý sarýlmalara
uçurumun kenarýndan bakýyorum hayata aðlayarak
kanadý kýrýk, çaresiz bir kuþ gibi yüreðim
sukutun çýðlýðýnda nefesim kesiliyor
daralýyorum,
bir þair ölüyor elleri çýplak...
17.01.2015
Rasim Yýlmaz