HAN ÇATISINDA

Yaldýzlý ýþýklar kývranýp durur
Rüzgârýn oklarý gönülden vurur
Kelebek sevdayý güllerde bulur
Gökyüzü yanarken han çatýsýnda

Ayýn ýþýðýnda parlayan kaya
Abdala geçit ver kalmasýn yaya
Maðrur bulutlar da dönüþür suya
Gökyüzü dönerken han çatýsýnda

Suyun üzerinde titreþen dalga
Ömrümden gün alýr kördüðüm halka
Alay eder dalda gak sesli karga
Gökyüzü sönerken han çatýsýnda

Derler ki gün olur unutulursun
Yalan deryasýnda uyutulursun
Kara hüzün gibi büyütülürsün
Gökyüzü sinerken han çatýsýnda

Çiçekler boðuldu sen gelmeyince
Umutlar yýkýldý yaz dönmeyince
Daðlar dile geldi kor sönmeyince
Gökyüzü donarken han çatýsýnda

Ýçimde dert oldu ince bir sýzý
Ýstersen adýmý güneþe kazý
Giden dönmez oldu çal þimdi sazý
Gökyüzü kanarken han çatýsýnda





Sosyal Medyada Paylaşın: