Boðazýmdan nefes geçmez oldu keskin soðuk yýrtýyor geceyi sonra boðazýmý. Ciðerlerim nefes yanýðý. gecenin sabaha kucak açtýðý vakitler, yorgunluk nöbetleri. kollarým kollarýna kýsa bence. yoksa sarýlýrdýk her fýrsatta. Bu öksürüðü kim zimmetledi ki bana? hasta bir kuþ gibi boðazýmda kanat çýrpýyor. ençok anneme kýzgýným sonra babama, bir çift kanat almadýlar bana kanatcýdan... uçamýyor olmam onlarýn suçu. biri güneþi açsýn artýk. Böyle yüksek dereceler lazým damarlarýma. Çocukluðumu yada gençliðimi yada bu yaþýmý sorgulamýyacaðým. Geçmiþin geçip gitmesine izin verdim içimde... napayým dönüp dönüp dizlerimimi döveydim. Herkes kadar yokluk ve karanlýk gördü geçmiþim. Deðiþtiremiyeceðim Çocukluðumu dövemem sürekli. yada gençliðimdeki acýlarýmý karanlýðý besler gibi besleyemem. Zamanýn ne suçu var insanlýkdan muzdaribim ben. þimdi Güneþi bekleyen papatya sarýsý kalbim... öyle hüzünle Öyle bahara meftun. .
Sosyal Medyada Paylaşın:
BERNA EREN Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.