ORMANDAKİ ESMER SERÇE

güneþin battýðý yerde
ay kalbinden öksürür sevðilim
sonra ben devreye girerim
payýma düþen günlerden erkenci kuþlar gelir
bir göçe zorunluluk derim
bir tek onlarý isterim
ve bir tek onlarý...

gözlerimin tuz daðýnda
boðazý acýsýn ekimin yirmibeþinin
yutkunayým bu akþam üstü
hýçkýrýðým da tutunsun sarý kollu yapraklara

elime diktiðim gülün aðzýndan su veriyorum
içimdeki göçebe çingeneye
üþenmesem aglayacagým
üþenmesem aç bir çocuk doyuracaðým
üþenmesem gecenin memesine soracaðým
ateþ böceklerinin küskünlüðünü
üþenmesem...

üþeniyorum...
yýldýzlar bile korkuyor menekþenin renðinden
parmaðýmýn beþi gibi lacivertten
sabahý görecek miyim ?
güneþin kulagýna elçi olacak mýyým ?
bak diyebilecek miyim ?
saçýný son kez tara
ve geç kalma o uzun boylu aynalara

yorgunum
alýn terim üþüdü bu ekimde
yorgunum o alný açýk namuslu günlerde
sadece yorgun
nabzýmý tut molaný bana ver
tek nazým bu

kipritçi kuþlar tarar yanlýzlýðýn
ak saçlý dumanlarýný yangýnlarda
esmer kanatlarým var benim
bir þey derim penceremin gövdesine
bak derim : ay kalbinden öksürüyor
ekimin yirmibeþi üstelik

gök yüzünü serçelere bagýþlayalým mý ?
son kez ýslýk çalalým mý?
ve son kez mezarlýklardan geçelim mi ?

hadi...
bir dilek tutalým o masallara
o erkenci kuþlara...

Sosyal Medyada Paylaşın: