Zaman Çelişkisinde Sen ve Ben

Kalemim yine elimde,
Fotoðraflarýn masaüstümde.
Sen yanýmda olmasan da
Kalbimdesin yine.
Zaman mý?
Her zamanki gibi seni sen geçiyor.
Keman mý?
Onu da Üstat Farid Farjad çalýyor.
Kelimeler kaðýtlarý gýdýklýyor.
Sen hep gülümsüyorsun.
Ben de bu þiirde çay yerine kahve içiyorum.
Gözlerimiz gibi
En güzel yerimiz, kahverengi gözlerimiz gibi.
Kahve yalnýzlýk ister diyorlar.
Ben inanmýyorum.
Çünkü kahveyi yudumlarken
Gözlerim senin gözlerinde.
Yalnýzlýk bunun neresinde?
Sensizlik, yalnýzlýk deðil ki!
Seni düþünerek de
Yalnýzlýk yok edilebilir belki.
Fotoðraflarýný incelerken göz göze geliyoruz.
Ýkimiz de ayrý yerlerdeyken
Ayný þarkýyý dinliyoruz.
Ben yine kendimle kavgaya giriyorum.
Þu fotoðrafta gülüyor,
Bu fotoðrafta daha fazla gülüyor.
Ötekine sýrýtýyor, sadece birinde hüzünleniyorsun.
Ya ben?
Ben hep aðlýyorum...
Hep bir hüzün, daima melankoli.
Þiirde ölçüyü kaçýrýyorum belki.
Saçmalýyorum koli koli.
En yakýnlarým olumsuz yönde eleþtiriyorlar beni.
Sen sadece bana eþlik et kafi.
Sayfamýn sonuna doðru gelirken
Saatime bakýyorum sana ben var.
Seni ben geçene kadar yazacaðým.
Münzevi, senden çok þey umar.
Ve defteri bir sonraki þiir için saklar...

-MünzevÝ
Sosyal Medyada Paylaşın: