Demem o ki boş meşgalelerle oyalanıyorum gittin ne çare yukapel
Demem o ki boş meşgalelerle oyalanıyorum gittin ne çare
Ýpe sapa gelmez öyle anlamsýz laf ola beri gele kabilinden düþünüyorum söze nerden baþlasam
deniz takýlýyor gözüme nerden girsem denize kahvaltýda ne yesem sabah altý akþam altý gelene incitmeden ne desem bu kýþ nasýl bir tarz benimsesem diyorum öyle uçuk kaçýk olmadan sade spor neler alsam neler giysem
yaðmurlu geçecekmiþ kýþ yokmuþ ki kar gözümse masada bunlarý düþünürken komut verdim kendime yok öyle oburluk ha hepsinden birer lokma aldým da doyamadým ki tam da o anda aklýma gelmenin alemi ne
ne çok sevdiðini hatýrladým sabah kahvaltýlarýný titredi dudaklarým mani olamadým duygusallýðýma oturup bi güzel aðladým
zehir oldu yediðim sevdiðim gitti ne çare
iþte böyle sensiz anlamsýz bir hayatla oyalanýyorum seni çok arýyorum senin bardaðýnla içtiðim tek arkadaþým çay yana yana dudaklarým gözümde ne dünya ne köþk ne de saray
yetiyordu bize evimizin bu çiçekli teras katý gittin ne çare
tek dileðim var ki yaþantýmda bir Ýstanbul olmalý bir de sen baþka bir þey istemem demem o ki çok özledim seni gittin ne çare
Yüksel Nimet Apel 28/Aralýk/2014/Pazar/Ankara
Sosyal Medyada Paylaşın:
yukapel Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.