Hak’ka giden yoldan uzanan bir el,
Sönmesin ümidin dostum, diyordu.
Sâhipsiz deðilsin, ilâhi bir sel,
Kederi, elemi siler diyordu.
Yakarýþý duyar, Mevlâ’ya dayan,
Haykýrdý ilmini görene âyân.
Ne olur dur, dinle, ne olur uyan!
Neleri görüyor, ne söylüyordu?
Ýrfânýn menbâ-ý, yol gösterenim,
Hakikat kýblesi, yolum, rehberim,
Müstesnâ varlýðý, nurlu kandilim,
Yolumdan, izimden gelin, diyordu.
Iþýðýnda yanan pervânen biziz,
Isýndý yüreðim her zaman biriz,
Þükür ki Allah’a biz beraberiz,
Kavuþmayý ümit edin diyordu.
Hâlenur Kor
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.