a l a c a k a r a n l ý k t a yorgun küheylanlarýn nal sesleri ve ucu sivri mýzraklarla özgürlük savaþçýlarý Þeyhine küs bir müridin göz çýðlýklarýný içiyorlar þimdi yeniden yeni repliklerle sarýlmalý hayata sýký baðlamalý ölüm bohçasýný ve taze baharlar yetiþtirmeli yürek baðýnda
kûn aþkýna su sýzlýyor kibrin dehlizlerine günahkâr bedenler arþýn iki uç noktasýnýn birleþtiði yerden ateþin rahmine yürüyor sükutun kangren lãl uðultusunda kanayan rüzgar çekilince miadý dolmuþ doruklara kýrýlýr sabrýn su’s testisi ve kül savrulur ölümün leyl saçlarýna yedi cýlýz mevsimden sonra yeþeren mümbit topraklarda filizlenen baþaklar gibi güvercinlerin taþýdýðý buðday tanesi gibii Mezopotamya’nýn baðrýna düþmüþ ateþin kývýlcýmý gibi yanmalýydýk aþka yeþermeliydik
ölümün perdesi aralanýnca göz çukurumda çölünü arayan derviþ beyhudeliði baþlar rüzgarýn kekeme uðultusunda sönünce mum alevi gibi ömrüm yýlkýlýða býrakýlan atlar misali kimsesiz yorgun düþüyorum içimde çürüyor hep geçmiþin toz pembe anýlarý kýrlangýç leþleriyle süslenmiþ baðrýmýn sevi coðrafyasýnda içimde ölenlerin sayýsýný ben bile unuttum ruh tetikçiliðine soyunan ben deðilim
oysa sahip olduðum bütün inançlarý bir yana býrakarak sabýr çektiði iri taneli tespihi olmayý ne çok isterdim babamýn kanlý gömleðine çürük eller dokunmasýn diye karanlýðýn leyl saçlarýna damýtarak gecenin süt kokan sesini günahýmý sevabýmla harmanladým ey Azrail alsana beni
Barýþ Çiçek
Sosyal Medyada Paylaşın:
lirikyalı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.