her şey ölüme kadar
ilkin su katýk oluyor sofraya
Sonra ekmek nimetiyle bütünlüyor yüreði
Ýlk adým yönü bildi mi
hayat artýk öremediði oyunlar da baðlanýr
O vakit ki aðlamak bile saadet olur
tüm deðerler katlediliyor bir çiçeðin uðruna
Çünkü benim denir ilk anlarý
sabýr tespihinden umutlar çekiliyor
Kusuyorum içime misafir gelen tüm kötüleri
Ýblis topluyor
aylar günleri kokluyor
ama gün bilmez ki ayý
günler doðurmak ister saat saat mutluluðu
Bir koþuþturma maratonu daha
öteki güne taþýnýr
Çünkü ay gebedir mevsimine
ve verilince komutlar
tüm gözler dikilir tüm beklentileriyle seneye
zira hep yalnýzdýr umutlar
ilk olan ne varsa heybede
Bir bir eklenir birbirlerine
Ruhlarý taþýrlar sýrtlarýn da
Hayat ya yeknesaklýk ta bunalýr
ya da dolu dolu coþku da
yol alýr
insan oðlu bu ya
o göz ve öteki gözlere mahkumdur
ya da dudak kývrýmlarý kaydýrýr uçuruma
þuh duygular nefsi çok sever de alýr kendine
dokunur her þey gurur ve kibrine
sonra
sonra mý yok ki bunun baþý sonu sonrasý
hepsi tabut tabut taþýnýrlar ölüme
aðýr aðýr öpülür gözyaþlarý derinlikleriyle
damlasý bile üzerine düþerse
sonlandýrýr tüm sevinç baðlarýný
uzakta kalýr fenerini söndürerek umutlar
inerse yüreðe akýla saplý hasutluklar
kimse varýp da karþýya ben adamým demesin sakýn
geçip de gitmiþtir artýk o günler
bir bilinmezlik çukuru açýlýr göklere yol olsun diye
semaha vaktinde hep öter kuþlar
yeþil ve mavi kimine göre çok uzaklýklardadýr
çalýnýr yüzlerine kýrmýzýlar
bir derviþin ilk ve son sözlerinin
arasýn da kalýrlar
kehanetler bir bir yok olurken ilk ve sonlarýyla
her þey ölüme kadar
girerler kapýdan avuçlarýnda ki kaderleriyle…
/12.12.2014/- AZAP…
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.