Güldüðümden çok aðladým ben bu dünyada. Ayakta kaldýðýmdan çok süründüm. Paramparça olmuþ hayatýmla, Bir hayaller mezarlýðýna, Bir de, Gecelerin o zindan karanlýklarýna gömüldüm. Kimseler toprak atmasýn üzerime. Bedenim ayan beyan kalsýn ortalarda. Bir tek seni sarsýn çürüyen cesedimin o iðrenç kokusu. Burnuna geldikçe piþmanlýklar sarsýn dört bir yanýný. Ölüm defalarca eþiðine gelsin de, Azrail almadan gitsin o bir yudum canýný. Güneþ batarken kýzýla dönen ufka çakýlsýn gözlerin. Rengini takas etsin ufukla. Giden günle kaybolsun bakýþlarýndan hayalim. Kalmasýn pandominlerden farkýn. Gitme dercesine uzansýn ellerin. Uzansýn da, Gel demeye varmasýn, Lal olsun dilin... ________Murat Bulut
Sosyal Medyada Paylaşın:
ŞairKalfa Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.