Umuda yolculuktu benim ki En ufacýk acýnda ayný yerim aðrýr Bir de üstüne içim sýzlardý hatýrlar mýsýn Hani bir gece kafan çok bozuktu Gece yarýsý tek baþýna yaðmurda dolaþmaya çýkmýþ Sonra döndüðünde baþýn aðrýmýþtý O gece ne çok dua etmiþtim Allah’a O aðrýyý senden alýp bana versin diye.
Ve Allahýn sevgili kuluymuþum ki Senin aðrýn hafiflemiþ Bense geceyi sabah etmiþtim Bu belki bir mucizeydi Ya da Allah’ýn bir lütfu Ama hiç bir aðrý beni böylesine mutlu etmemiþti
Tek bedende iki vücut olurdum seninle Ne zaman bir þeye üzülsen Benim de gözlerim dolardý Seni çok sevdiðimi bilirdin Ama sorumluluklarýn vardý dönüp bakmazdýn bile arkana Belki de sen de sevdiðini söylemek ister Söyleyemezdin Falan filan iþte
Kýzardýn bana neden sevdin diye Kýyamazdýn aslýnda Ýmkânsýzýn peþinde koþuyor Kendini harap ediyorsun derdin Bense ne olur bu sevgiyi yaþamama izin ver diye Yalvarýrdým,
Kýzacaðýný bile bile bazen aðzýmdan aþkým sözünü kaçýrýr Sonra defalarca özür dilerdim Bir tek "seni seviyorum" dememe müsaade etmiþtin Öyle sevinmiþtim ki Yalnýz kaldýðýmda doyasýya sevinç gözyaþlarý dökmüþtüm Sonra Sonrasý umut dediðimiz þey Ne o zaman umudumu yitirmiþtim Ne de þimdi
Þiir ve Yorum Mehmet Fikret ÜNALAN Sosyal Medyada Paylaşın:
UNALAN Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.