denizler kadar yalnýzým ben, okyanuslar gibi uzaklar bana , damlalar kadar ,nehirler kadar, yalnýzlýðýmla baþ baþa kaldým.
kimse yaðmuru sevmez, damlalardan kaçar hepsi, onlarý tek isteði arkadaþ, ve de dost olmak sadece.
sen , beni dinle , ey fani insan, biz suçlu deðiliz , kaçma bizden, tek istediðimiz yalnýz olmamak, sadece damla olmak mý suç? yoksa yalnýz olmak mý? bilemiyorum ,ve asla da bilmek istemiyorum...
Sosyal Medyada Paylaşın:
melisa elif Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.