sen git.. ben kalýyým bu þehirde, þehirdekilerle birlikte.. sokaklarýnda volta atar, duman duman üfürürüm nefesimi..senliðimi.. baþka hiç bir þehre, sinmemiþimdir bu kadar hangi þehir gizlemiþtir yalnýzlýðýmý , bu kadar.. sen git.. illa birimiz gidecekse eðer..
kader.. keder.. ve yine yalnýzlýk .. ben ve bu koca þehir kol kola.. ellerim ceplerimde ben yine sokaklarýn da.. artýk izmaritler de, her yanda, feda edilmiþler,kim bilir hangi vefasýzlara.. yürüdükçe uzuyor yollar.. çünkü, sana çýkmýyorlar ..olsun..
unutturur zamanla her þeyi, bu þehrin telaþesi... bu þehir doyurur da, öldürür de adamý... bu þehir, unutkan, aceleci yapar insaný..
birimiz gidecekse eðer, sen git.. bu þehir, yalnýzlýðýma rehber.. git .. ama bil, ....gidiþin yine en çok bana deyer....
Sosyal Medyada Paylaşın:
mrvezybk Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.