Sevdim seni deliler gibi Keþke sevdiðim kadar sevseydin Sevdiðim kadar olabilseydin ben gibi yar diyebilseydin
Sevmek diyorum yarim duyuyor musun bilmiyorum Bilir misin söz veripte yarý yolda býrakmak yakýþmaz bana Beni býrakýp giderken o günden beri yalnýzlýðý seçtim yarim
Artýk seni unutmayý kendime ant içtim Acaba sen nasýl unutacaksýn hatýrladýkça için yanacak Kendinden utanacaksýn üzülüp duracaksýn Unutmaya unutursun da ama hatýrladýkça çok üzülürsün yarim
Sana birde son sözlerimi söylerken Bana çektirdiðin o acýlarý tek tek çekesin yarim O zaman beni anlarsýn ne kadar çok sevdiðimi bilirsin
Yok, yok sen yine de çekme bu acýyý Benim sevmelerim büyüktür demiþtim sana her yürek kaldýrmaz Onun için sen hiç yaþama çünkü sende sevebilecek yürek yok Sevecek kadar yüreðin olsaydý beni severdin ölümüne yarim
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mehmet Cüneyt SOLGUN Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.