Karalama-veda

dinginliðimi seriyorum gölgelerce
dilimde mýhlanan bir ezgi
hece hece eziliyor göðsüme sesim
mevsim kýþa dönmüþken
güneþe çevriliyor düþlerim
ellerim diyorum
boðazýmda düðümlenen ismi sarýyor
ellerim diyorum
hayatý geri itiyor

adým adým yürüdüm bu yolu
yazý geçtim baharý geçtim
adým adým kýþý getirdim
sesim diyorum
kimseler duymasýn
dinlemeyi bilmeyen kulak çok
gözüm diyorum
iki damla yaþ yok

bu yoldan yürünmez
bilirim
ýþýksýz yerde gölge görünmez
elbet öðrenirim

yorgunluðumu seriyorum cümlelerce
içimde mýhlanan bir sezgi
ilmek ilmek sökülüyor boðazýmda düðümlenen
içim buz
ismin diyorum
yüreðime batmýþ sarkýtý
ismin diyorum
bilmiyorum


nigar baran
kasým-14
Sosyal Medyada Paylaşın: