nasýl gidilir bir yürekten apar topar geride kalan kahve fincanýnda dudak izleri.
bir ben beceremedim yaþlý gözlerimdeki nemi toplayýp kapýyý ardým sýra ’güm’ diye çekmeyi hep bir mavi umut kuþu omuzuma tünedi ben kovdukça inatla gitti geldi deðiþtirmek ve deðiþmek adýna ne varsa zulamda çýkarýp sürdüm ekmeðime yine yavan kaldý.
anlaþýlamamanýn o yüksek kaldýrýmlarýnda topuklarým takýldýkça gitmeye kalkan ayaðým burkuldu tökezledim geriye tutundum geçmiþimin öksüz yüzüne anne sevisinin yaþlarý ellerimde.
þimdi çakal ulumalarý duyulur sessizliðimde korkarak kulaklarýmý týkarým anýlarýn bir ucundan tutup yýrtýlýr tuttuðum yer elimde kalýr ben yarý yolda yine yaya kalýrým.
kanayan gözlerimdir gönlüm deðil.
gördüklerini serap diye süreli beri fer/ine daha bir yalnýz bakýyor ah nasýl acýyor bir bilsen nasýl çýkarým bu uyuþuk hâlimden en çok yaðmuru özlüyorum altýnda aðlamak daha kolay biliniz aðladýðýný göstermeden "sevmiyorum" demek seven gözlerin taa içine içine..
zoruma gidiyor "sevdim" diyen her aðzýn baþka aðza yakýnlýðý kirlenir mi söyleyin bu kadar yakýnlýk kirletir mi benim olaný gizli sözlerim kulaktam kulaða ne kadar deðiþir söyleyin bir sevdanýn altý daha ne kadar eþelenir içinde çürüyen tohumlar bel verir mi yeniden?.
sevmek dediðiniz bu mu?
Ayvazým DENÝZ Sosyal Medyada Paylaşın:
Ayvazım Deniz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.