Ey Sevda Cambazı

Kara karga sordu ki bana gül aþýk mýdýr?
Sarmaþýk bu çiçeðin zülfü dolaþýk mýdýr?

Ýpincecik bir sýzý kapladý gökyüzünü
Bana can vermek düþtü karanlýk bir sokakta
Þarap satan bir hancý, kör sevdânýn yüzünü
Açtý o an göründü : Kýzýla çalan nokta
O küçücük bir leke nider kimine göre
Bir yanardað bir volkan eder kimine göre

Ben böyle bir duyguya aþýna deðil idim
Çok çetin yolcu idim öz baþýna deðildim

Ne uyudum ne kaktým fecre doðru öylece
Kala kaldým tavanda bir heykelin gölgesi
Çýðlýk çýðlýða kaldý üstüme düþtü gece
Ýnleyen þu ruhumun yine çýkmadý sesi
Ufak tefek göründü kapkara þu suratlar
Çiðnedi saçlarýmý dört nala giden atlar

Ey sevdânýn cambazý ne kadar zalimsin sen!
Yerde misin gökte mi nerede alimsin sen?

Þimdi yine açýlýr tek kiþilik bir perde
’Aþýk-ý sadýk menem’diyerek mum yakacak
Çan sesi yükselecek benim Fuzulim nerde?
Minarenin baþýna kiliseden bakacak
Sen deðilsin ki Sevdâm git baþýmdan ey keþiþ
Þah-ý gönlüm bilseydi hemen biterdi bu iþ

Melahat DEMÝR


Sosyal Medyada Paylaşın: