BENİ SENSİZ BIRAKMA

Öylesine yaþardým ben bir zaman sensiz
Þu karanlýk dünyama girdin; daracýk ensiz
Bir ýþýk tuttun þu kör kuyularda kefensiz
Sonra unuttun beni; gel habersiz býrakma

Gel; þu dünyama geri; gül solsun ay kararsýn
Gecemde gündüzümde anla ki sen varsýn
Þu periþan halimi gelip görsen aðlarsýn
Bu çýkmaz sokaklarda yorgun fersiz býrakma

Sensiz bütün kapýlar yüzüme kapanýyor
Söyle neden þu beni gören deli sanýyor
Bir ateþ tutuþtu bak iþte her yer yanýyor
Çöl ortasýnda etme; susuz tersiz býrakma

Rüya gibiydin sanki hep; bir vardýn bir yoktun
Yýkýk bir viraneyim þu varlýðýmdan korktun
Sen sýrtýma saplanan hep zehirli bir oktun
Beni mezara koyup ruhsuz sersiz býrakma

Deniz ortasýnda hep dipsiz uçurumlarda
Beni býraktýn sanki karanlýklarda darda
Terk edersen beni bak; þu yalancý baharda
El duyar gel kýymetsiz ve deðersiz býrakma

Ne olur ya öldür þu beni ya yaramý sar da git
Gel yazýmda deðil kýþ gelsin bari karda git
Yaprak dökünce býrak beni sonbahar da git
Yollarda yalnýz atsýz ve eðersiz býrakma
 
Ýlhan Yüksel
Sosyal Medyada Paylaşın: