Issýz bir mekânda Gün sayarken tek baþýna Sancýlý günlerin ardýndan Aðýr gelir anýlar Duyulmaz olur Asi ruhunun iniltileri
Týpký þimdi olduðu gibi Yaðmurlu Bir gecede Sabaha kadar Konuþur durur Ýçindeki kadýn Susturamazsýn içindeki sesleri
Bilirim Uzaklarda geçmek bilmez saatler Zaman denen ýþýksýz tünelde kaybolursun Farkýnda olmadan Keskin zik-zaklar çizersin Savrulursun ordan oraya
Derin bir sessizliðin ortasýndan geçer Hasret denen gökkuþaðý Süzülür gün ýþýðý pencerenden Merhaba yabancý der gibi Güneþ Doðar gözlerine Dudaklarýn kurur
Söylesem þimdi Dile getirsem onca sýkýntýyý Bilmem anlayabilir misin Neden bu kadar kýrýlmýþým