þiire þarkýya gömdüm yüzümü böyle bitti, topraklaþtý ömrüm. baþka kimse alýp kendine taþýmadý içimdeki naaþý yüzümdeki hüznü...
/
benim gördüðüm bambaþka bir þeydi elleri arkasýnda yürüyen adamlarýn dalgýnlýðý kilitlenirdi yollara. illa yoldur her çözünürlüðün baþlangýcý çok az yüzlerini dökerdi çok azý açardý dalgýnlýðýn kelepçelerini yolsuz. çok sonra öðrendim bazý kadýnlarýn ellerini göðsünde kilitlemesinin, anlamýný yola çýkan dönmeden açmazdý kendi kelepçesini.
aynalarý çatlatan güzellik mi sandýn bunu yüzün,kalbin kýrýklarýný aynalardan da saklamýyor mu insan ? belki de çok da bir þey deðil kendine yorgun yanýltýcý bir rastlantýnýn gölgelediði cisim öyle ya; o bile anlamaz söylemez onu.
herkes dýþý kadar insan içi kadar boþ oldu. þimdi herkes herkesin gecesine sýzan aðlatan komik bir film gerçekliði.
deðil mi; her nefer ömrünün boyu kadar þiirdir. türkülediði acýsýdýr çoðu harfleri tanýmadan gider ya asýl onlar gerçek þairdir. büyümüyor ne yapsan da, ömrün döküðünde yalnýz hüzün uzun vadeli karelenir o kadar..
insan insanýn onulmaz yarasý sonunda bunu öðrendim. ve yarasýna uzaktan bakmayý seven oysa en fazla ölümdür insanýn insana býraktýðý mirasý...
//
býraktým yüzümü binlerce kez okþanmýþ sayfalara hadi býrakýn üstüme ellerinizde terlettiðiniz kelimeleri biliyorum içinizde ölmeyen yoktur ismim kadar size borçluyum hayatým kötü bir finale karanlýk perde arkasýn(d)a baðýþlanmýþ...
/ yüksel batu Sosyal Medyada Paylaşın:
Bager Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.